Caminantes

9 de junio de 2010

09062010 . Del interior
















la ciudad se me hace grande
transeúntes como coches por la calle
y aquel nene que de prepo me vendió flores
muchos trenes, pocos nombres
una agenda de teléfonos vacía
uno, dos, tres, cuatro a las corridas
maquinas de monedas, maquinas de café
maquinas de helado, corazones enlatados
el reloj adelantado, caminatas de ciempiés
y la noche que me arrastra hacia allá
el humo y la música de un bar
princesas que no saludan cuando se van
tito y jason se ríen sin parar
anillos de la casualidad
y en la acera un habitué mendigo
colecciona centavos pedidos
para apostarle otra vez al pingo
brss pucha que se puso frio
autos como animales
corriendo a lo madagascar
acá nadie le da al botón de pausa
y mi cabeza a mil, no deja de pensar
esto se parece mas a un cuento
o una película de alto presupuesto
de esas que parecen nunca terminar
que a la moderna capital

55 comentarios:

  1. desenchúfate o vas a estallar ;))

    Precios texto amigo.

    Un abrazo viajero

    ResponderEliminar
  2. Tal cual, pienso lo mismo. Así se ve la ciudad cuando uno llega del "pueblo".
    Saludos!

    ResponderEliminar
  3. Bueno, sandocan, me ha gustado, claro como todo lo que haces, una especie de critica a mi parecer exelente.

    En cuanto a lo de mis poemas, vale, que me gusta entretejer historias pero los poemas me fascinan porque son cortos, no debo pensar demasiado y cuando son sin rima ni metrica me salen muy rapido, que bueno que te agraden, que yo estare publicando mas seguido, hoy mismo uno y te pasas por mi blog que tengo un meme para ti...

    saludos

    ResponderEliminar
  4. ¡Y menos mal que tienes el mar y un barco donde refugiarte! A la ciudad le faltan algas, olas, sal, pececillos, espuma...

    Besitos

    ResponderEliminar
  5. Pues yo voy a pasar a ver el meme para ti..
    seria interesante leerte en uno..
    a mi a veces,tambien me come la ciudad!!

    Saludos

    ResponderEliminar
  6. Sí, la vida toda es muy cinematográfica, lo malo es que a veces es de serie B.

    ResponderEliminar
  7. 'y aquel nene que de prepo me vendió flores
    muchos trenes, pocos nombres
    una agenda de teléfonos vacía
    uno, dos, tres, cuatro a las corridas

    es genial amigo, muy!!!!!!!!!!!
    beso y abrazo, desde aca lejos :)

    ResponderEliminar
  8. a veces la moderna capital es así de complicada. coches a lo madagascar! qué razón. y no me gusta. vivir la vida con prisa no es vida. tendremos que encontrar el botón de pausa:))

    ResponderEliminar
  9. pues o este post te ha costado mucho.. o no estás bien: Porque palabras,aqui salen!!!
    Saludos,desde cerca!!
    Muackk

    ResponderEliminar
  10. Wow, que lindo texto, yo vivo en una ciudad de bs.as al normal, Pergamino, es un poco más tranquila que capital { no mucho } pero cuando voy para allá me siento una perdida y aturdida

    ResponderEliminar
  11. me gustó eso de "corazones enlatados"......
    bienvenido a un Mar sin apuros!

    seguiré recoorriendo tus historias...

    ResponderEliminar
  12. me gustan las ciudades, pero pequeñas..
    las grandes me estresan, me agoian
    me encanto tu entrada

    un besazo

    ResponderEliminar
  13. me gusta observar y sentir cuando estoy en la ciudad, pero sabiendo que tengo billete de ida y vuelta a mi rincón de paz.

    Me gustó tu blog. Gracias por descubrir el mio y quedarte.

    Volveré
    :)

    ResponderEliminar
  14. Hola!:D
    Antes de empezar tengo que decirte que me alegro que te gusten mis comentarios ^w^
    Ahora si,sigo.
    Yo vivi hasta los 10 años en bs.as. capital,pleno centro,2 o 3 cuadras hasta el obelisco.Es impresionante el ruido,el peligro,todo lo que pasa alli justamente pareciese que fuese una pelicula de accion y a veces terror.La cuestion es que yo amo el ruido de los autos al pasar,la cantidad de gente con la que pasas cada vez que queres cruzar la calle,pero con solo desviar un poco la vista de la rutina podes ver que hay gente pidiendo y tirada en la calle,mendigando;asustada,otras con la mania de que las siguen o quieren robarle.Tension por donde mires.
    Desde el 2003 que vino en Neuquen y recuerdo que cuando llegue le dije a mi mamá 'aca vive gente?este lugar esta desolado' si,un tento exagerada pero era chica :B no estaba -y no estoy- acostumbrada a la hora de la siesta.Pareciese que solo quedan los fantasmas de alguien,ni una sombra por la calle y con suerte te cruzas a alguien.
    Creo que si volviese a la ciudad,al centro del stress,ya no lo veria como antes,porque creci y ahora entiendo el por que del miedo y las indicaciones de mi mamá,lo que me transformaria en parte de la masa social.
    Como suele pasarme no se porque te conte todo esto...me trajo recuerdos leer la entrada y mpiezo a escribir lo que me pasa por la mente.No soy buena para los comentario cortos xD
    "el reloj adelantado, caminatas de ciempiés
    y la noche que me arrastra hacia allá
    el humo y la música de un bar" :)
    Como siempre,me encanto,no solo porque me gusta como escribis,sino porque me traes recuerdos -como si no te hubieses dado cuenta.je-
    Me dejo de 'hablar' mejor.Nos vemos y que estas bien.Necesitas despejarte y un nuevo viaje nunca esta de mas.
    Nos vemos.besos

    ResponderEliminar
  15. creo que yo tambien voy a volver...

    tu presentación me ha dicho mucho.

    besos

    ResponderEliminar
  16. Ojalá tu versión de lo que les pasa a esos pobres gatos concordara con la realidad, pero me temo que esos gatitos viven presos y sin escapatória. A merced de lo que un humano ( que ironia de palabra, verdad?)que no esta en sus cabales decida sobre sus vidas. Lo más triste del caso es que a ninguna autoridad les debe importar el caso y creo que lo único que hicierón fueron aconsejar a este indigente que los encerrara en la cabina de la barca para que no estuvieran a la vista.
    Agradecerte tu visita y tu comentario. Tienes un blog muy interesante, seguro que volveré a visitarte. Saludos desde el Algarve.

    ResponderEliminar
  17. Parece que por unos instantes nos has introducido en tu mundo, en tu INTERIOR :) me encantan tus textos :)

    Un beso! sigue viajando, conociendo, aprendiendo.

    ResponderEliminar
  18. Hola: entro por primera vez y me ha gustado. Me gusta esa forma de construir, escritura automática que nos lleva hacia la verdadera intención de las palabras. Bellas metáforas. volveré. Saludos.

    ResponderEliminar
  19. Hay demasiadas cosas que acaban pareciendo completamente surrealistas en esta vida. Genial texto :)

    ResponderEliminar
  20. Este poema de cemento fluyoooooo...aún así en medio de esta ciudad, acaricia!
    Me gustó!
    Abrazos!

    ResponderEliminar
  21. Te leo atrapado en este correr sin pausa para llegar siempre tarde a ninguna parte, y casi te perdono el mar.

    ResponderEliminar
  22. A veces me gusta observar a la gente y el bullicio en las grandes ciudades. Me hacen sentir chiquitita entre la multitud :)

    Gracias por dejar tu huellita en mi blog.
    Un besito color púrpura

    ResponderEliminar
  23. Jaja, es atrapante la forma que tenes de escribir y describir las cosas *-*

    ResponderEliminar
  24. Cuaaanta razón tienes sandocan u.u a veces me siento atrapada en un mundo de locos que van a toda velocidad y a mi se me ha atascado el boton de pause y no puedo mantener su ritmo u_U" en fin, qué se le va a hacer.
    Un beso! =)

    ResponderEliminar
  25. Demasiadas cosas, quizá... habrá que organizarse.

    Un besitooo

    ResponderEliminar
  26. Hola!!
    Mi país es demasiado pequeño, por lo que te imaginarás la ciudad, no es tan caos... pero a veces me siento tan pequeña que todo se magnifica y supongo que se vuelve algo como tu ciudad!
    Me gusto mucho tu blog, es interesante y entretenido de leer.
    Saludos!!!!

    ResponderEliminar
  27. DANI,
    Yo vivo desenchifado, creeme.

    ALFONSINA,
    Llegadito del pueblo, se vive tan distinto.

    isabella macouzet,
    No estoy seguro que sea una critica, sino mas bien la diferencia que marca esa locura de la ciudad. Gracias por el meme.

    ResponderEliminar
  28. virgi,
    Por suerte! me subo al velero y puedo cerrar los ojos tranquilos, que el tiempo va a mi tiempo.

    Vane Alive,
    Me come a mi, te come a vos, nos come a todos.

    La paciente nº 24,
    Pero lo bueno, es que uno elige que papel y en que pelicula actuar.

    ResponderEliminar
  29. macanuda macarena (:,
    Que macanuda! macarena!
    Otro desde aca, lejos.

    A n d r e a.,
    Ese boton esta mas al alcance de la mano de lo que creemos. Es cuestion de decidirse a bajar del tren.

    VANE Alive,
    Me arrancaste una sonrisa. Si, esta vez, es un poco de las dos a la vez..

    ResponderEliminar
  30. una chica con ojos de caleidoscopio,
    Pergamino, que hermosa ciudad, la vicite en una oportunidad, aunque solo me quede un dia me parecio super tranquila. alli la hora de la siesta, es la hora de la siesta!

    Mariana Copello,
    Me encanto tu frase.. "mar sin apuros".
    Bienvenida a este rincon del camino.

    cora,
    Cada una tiene su encanto. Un "saludaso" desde la lejania para vos.

    ResponderEliminar
  31. La magia del corazon,
    Me pasa EXACTAMENTE igual que a vos.
    Bienvenida a este rincon del camino.

    - -Hey Antry!- -,
    Yo no podria vivir cerca del obelisco, me mata eso que vayas para donde vayas, hay mas y mas gente, cero vereda, miles de autos, todos edificios. Neuquen es hermoso, todo el sur es hermoso, aunque claro, tanta tranquilidad tambien puede hacerte desesperar. Tal vez sea cuestion de aprender a disfrutar de cada lugar.
    Nuestros casos son al reves, uno del quilombo de gente, a la tranquilidad, y el otro de la tranquilidad al quilombo de gente.

    VeroniKa,
    Sos bienvenida de pasear por aca cuando gustes.
    Un saludo desde la lejania.

    ResponderEliminar
  32. Elena,
    Entonces realmente es una pena y una injusticia. Esas cosas son las que a uno le dan bronca. Sos bienvenida de regresar por aqui cuando gustes.

    Euforia,
    En el interior de una persona del interior.

    Javier F. Noya,
    Eso lo es todo. El significado de cada palabra. Bienvenido a estos rincones del camino.

    ResponderEliminar
  33. Lexy dijo...
    Que es real y que no? no?

    Magah,
    Gracias por esas palabras! bienvenida a este rincon del camino.

    Pilar,
    Sencillamente, me encanto tu comentario. Aunque atrapado no, siempre me las arreglo para escaparme. Un gran saludo desde la lejania.

    ResponderEliminar
  34. Lamentablemente este es un mundo caracterizado por esas cosas, también debo aceptar que alguna que otra vez he pasado eso.
    Pero nunca cambiaría la tranquilidad de mi barrio, de mi cuidad, por la de una cuidad así.
    Realmente es penoso ver a la gente pidiendo, pero también está el que no quiere trabajar, y que va a lo fácil. Una vez, una amiga mía, le dijo a una mujer, que ella le podía dar trabajo, y la señora que estaba pidiendo le dijo que no lo necesitaba, porque estando sentada, ganaba más de lo que ella estaría dispuesta a dar.


    Un beso, ! extrañaba leerte!

    ResponderEliminar
  35. Solo de leerlo me canse.
    Y si es la selva del apurado sin desenchufar.

    Besitos.

    ResponderEliminar
  36. Primero, rescato frases:
    "la ciudad se me hace grande..."
    A veces siento exactamente lo mismo y me pregunto si es asi,o solo que por momentos, pierdo la verdadera dimension de los espacios...

    "el reloj adelantado..."
    Pense en lo que significa el tiempo para mi, y no se lo que sera para todos nosotros...
    Un reloj que no dejo de mirar, un sonido que marca las sensaciones que se me impregnan y en muchas ocasiones eso mismo, impidéndome respirar...

    "acá nadie le da al botón de pausa
    y mi cabeza a mil, no deja de pensar..."
    En mi caso, ya me resigne y me di cuenta de que finalmente, en mi vida ese ansiado boton no existe, y deje de maltratar mis dedos intentando encontrarlo...
    Y bueno, mi mente es algo que jamas paró, ni parará jamas de pensar...
    Creo que es algo que la gobierna y no sabe como salir, o talvez sea que le gusta y solo se acostumbra a vivir asi...

    Segundo, tengo que hacerte una pregunta, (que hace tiempo que quiero hacerte).
    Si no queres no me rspndas, sabre entender tus razones...
    Porque a determinadas entradas les pones un número?
    He tratado de pensar en su significado, pero en fin, más bien te lo pregunto...
    Es que no los veo correlativos, ni con características que me den muestra de algun significado...
    Ya te digo, estas en tu derecho a no responderme.

    Besos!

    ResponderEliminar
  37. Ves que yo sola compruebo mi complicación ante las cosas de la vida?
    Ya se el porque de los números que te pregunté...

    Porque siempre complico lo fácil y torno sencillo a lo más difícil...

    ResponderEliminar
  38. Me encantó lo que escribiste. Ya es tiempo de desenchufarte querido Sandocan :). Mucha suerte ♥

    ResponderEliminar
  39. El primer de tot demanar-te perdó per portar un temps sense passar per deixar algun comentari, però m'escusaré amb què no tinc temps estant a l'època dels examens finals.

    M'ha agradat molt el text, m'agrada la manera d'escriure que tens, la manera d'expresar el que portes a dins, la manera de poetitzar les paraules... M'encanta.
    Aquest text em dóna a entendre que pot ser estàs un poc estresat per el ritme de a ciutat, un home llop estresat per la ciutat... etic segura que ho pot tot aquest home llop :)

    També voldria resaltar unes paraules del text: anillos de la casualidad... això m'ha recordat a una pel·lícula, "los amantes del círculo polar", exactament a la part en que ella diu "podría contar mi vida uniendo casualidades". Realment no té res a veure amb el text que has escrit, però no podia deixar de remarcar una cosa massa real per a mi :)

    Un petó cap a la llunyania, et promet intentar passar-me més en acabar els examens

    ResponderEliminar
  40. La última foto está buenisima, parece que pudieras caminar vos mismo por ahí. Como siempre re lindo lo que escribis♥ Un beso.

    ResponderEliminar
  41. Las cuidades a veces parecen querernos arrebatar la poca cordura que nos queda. Y producen unos dolores de cabeza insoportables...
    Me ha encantado tu poema. Muy, muy descriptivo, como siempre, y cargado de emociones. Muy "Sandocán" (=
    Besazos azules.
    Lena

    ResponderEliminar
  42. Aquí nadie le da al puse...me ha encantado esa frase, cuanta razón...Sientes que todo va tan deprisa que necesitas un descanso que el tiempo no te deja respirar por momentos...

    pdt: Gracias por pasarte por mi pequeño rinconcito, siempre es un placer ver que nuevos seres mágicos tienen tiempo para tomarse un breve café contigo ^^

    Saludos!

    ResponderEliminar
  43. gracias por tu viaje mi espacio, viajero de sueños eternos...

    ResponderEliminar
  44. Y dímelo a mi, que vivo en la ciudad más grande del mundo...

    Te imaginé perfecto cuando dijiste "brss pucha que se puso frío" Jajajaja!! Karla, mi amiga te abrazaría con gusto.. no sé que le diste.. siempre pregunta por ti, y aunque no tiene Blog, siempre viene a leerte. Y no participó en el juego, porque no es Bloggera ¿sabes? sólo estuvieron mis seguidoras.

    Y si FUE lo que imaginas.. pero ya no... ya no, y a pesar del PASADO.. seguimos siendo las mejores amigas ;)

    Un abrazo cobertor para tu frío :)

    ResponderEliminar
  45. Siempre he sido chica mas de campo que de ciudad, pero mi trabajo me llevo por aquellos parajes de grises, y redactas muy bien las sensaciones que te envargan cuando paseas y andas por dichos lugares, me ha encantado tu relato y bueno, eso no me sorprende, siempre me encantan, asi que que mas decirte, gracias por regalarme tus palabritas, y gracias tambien por pasarte por mi blog personal, es como mi ojito derecho, si leiste algo, pues espero te haya gustado, un beso en agradecimiento y hasta pronto

    Te esperare desde la lejania de mi anochecer

    Irene/esperado anochecer

    ResponderEliminar
  46. La niña que escribió un sueño,
    A mi tambien me gusta, pero un tiempo, luego necesito regresar a la tranquilidad. Bienvenida.

    Laila ♥,
    Gracias por tus palabras Laila!

    VeroniKa,
    La lejania es tan relativa..

    ResponderEliminar
  47. Gabby,
    Algunos vivimos con el boton de camara lenta atascado. Bienvenida a este rincon del camino.

    acoolgirl,
    Demasiadas cosas. Me gusta, pero como se dijo mas arriba, siempre que tenga un pasaje de regreso a la tranquilidad.

    ♦PªU♦,
    Cada pais es un mundo. Como me gustaria recorrerlos todos!

    ResponderEliminar
  48. Marina,
    Esas cosas a uno lo dejan pensando mucho. Mucha gente tiene la posibilidad de trabajar o vivir dignamente y prefieren no hacer. claro, lo que es digno para uno, seguramente no lo sea para otros.

    Cecy,
    "La selva del apurado sin desenchufar" que frase!

    Nada mas importa,
    Como me gustan tus comentarios y la forma de ver al blog. Salud a los comentarios que analizan el detalle. Los numeros.. estoy seguro que te daras cuenta.

    ResponderEliminar
  49. Nada mas importa,
    Las cosas solo son cosas.. nosotros las hacemos faciles o dificiles. Sabia que te ibas a dar cuenta. De todas formas, ademas de ese, los numeros tienen otro significado que no viene al caso. Un saludo enorme desde la lejania.

    flightlessbird,
    Yo tiro del cable, pero la city no se apaga!

    Sophie,
    Saludos desde la lejania, Sophie.

    ResponderEliminar
  50. La Lloba-Noia dijo...
    et comprenc, al meu em passa igual quan estic amb examenes. Agraeixo molt els teus comentaris. i si, m'estranyo que publiquis menys però m'imagini que estarias ocupada amb examenes o amb treball. per això em posa content que entre tantes obligacions hagis passat per aqui. Anotés el titulo de la pelicula, a veure si l'aconsegueixo i la puc veure. després et conto que tal em parecio. Una gran salutació des de lluny.

    A small girl in a big world.,
    Esta entrada pareciera hacerle honor al nombre de tu blog, una pequeña niña en un mundo muy grande.

    lena,
    A mi me gusta enloquecer, pero no que me enloquezcan. Un saludo desde la lejania.

    ResponderEliminar
  51. MâKtü[b],
    Siempre tenemos tiempo para otro cafe. Inclusive en la ciudad. lo importante es darse cuenta.

    Sauze,
    "Viajero de sueños eternos" gracias por tamaña definicion! me ecanto!!

    Marlene,
    Y dímelo a mi, que vivo en la ciudad más grande del mundo...
    Me alegro que les guste este rincon. grandioso juego de futbol nos has relatado. y si, algunas amistades, son para siempre!

    ResponderEliminar
  52. irene,
    Gracias por tus palabras tan calidas irene, y si, me gusto lo que lei, por eso mismo he de regresar desde la lejania, esperando el anochecer. Un gusto tenerte por aqui.

    Anónimo,
    welcome to this site, my little space next to the road. i ll be watching your site too!

    ResponderEliminar
  53. Los amantes del circulo polar
    És una pel·lícula espanyola, i encara que no solen agradar-me massa eixa em va tocar alguna cosa per dins... és un tant estranya, espero que t'agradi :)

    ResponderEliminar

Dejá tu huella en este tramo del camino,
escribí tu reflexion.
Todas las anecdotas hacen a la historia.