quien busca desespera y el tiempo no espera
que hay detras de un viaje que no quiere equipaje
al emisferio que solo esta lejos de si
que queda cuando ya han sido las banderas
puestas en cada vereda y hasta el ultimo rincon
ya no quiere hablar de ti
que hay cuando se pesca hasta el ultimo camaron
cuando se acaba el salchichon
y se olvidan esas ganas locas de dormir
que hay detras del final alcanzado ya
de las espinas de pescado, de aquella ciudad natal
una vez nadados todos los mares por nadar
a donde llega una botella ya vacia de flotar
un anzuelo al que hoy no le queda que pescar
y le cuesta recordar, pues jamas se detuvo a valorar
una camisa sucia y las suelas gastadas de mas
un agujero muy grande y un corazon perdido por desencajar
una carga que no pesa y estilo al caminar
que corto es el nunca de un para siempre
cuando nunca es como siempre, no se cansa de rotar
que hay despues de las nueve lenguas hebreas
del cristal roto en la acera
de un hipo que hasta aqui llego
que sabor queda si el plan b no hace falta
si ya todo no alcanza, si sorteaste al amor
una vez arriba del aconcagua
setandose sobre sí se pregunto:
y como son los dias que le siguen
Un text... especial, preciòs
ResponderEliminarMe gusta mucho este texto. Gracias por pasarte por muy blog, y, además, de comentar en la última entrada. Me alegra que te haya gustado esa frase en particular. Que por cierto, gracias por la recomendación. Obviamente tendré en cuenta esa película para cuando tenga un rato, a pesar de mi poco espacio libre en el disco duro, la intentaré descargar. Si no es mucho pedir, quisiera que me hicieras un favor. Alguna que otra vez comentan en mi blog, el problema es que no valoran el texto que leen debajo de éste, en las ''reacciones''. Nadie indica si para el lector es basura, regular, o de lo contrario, si les ha encantado. Así que para que poco a poco se pueda llevar a cabo esta acción, estaría encantada que comenzaras tú ese gesto para las próximas veces. ¿Qué te parece?
ResponderEliminarUn beso muy grande!
Es dificil saber que vendrá después, es dificil seguir si tienes uno de esos corazones desencajados...
ResponderEliminarMuy lindo, saludos!
Una de las frases de mi última entrada le sigue a todo esto, ¿Cres que detras simplemente puede existir la nada?, o pura mediocridad conformarse con pensar eso?
ResponderEliminarun besoo!
Una vez nadados todos los mares..
ResponderEliminarMe quedo con eso.
Simplemente perfecto:)
muaaaaak!
Sandocan,vengo para agradecer tu comentario en mi laberinto y decirte que siento que exista algo más...¿y tú?
ResponderEliminarBesos.
La Lloba-Noia,
ResponderEliminarcom la lluna per al llop! infinita!
Baby Horror,
Por supuesto, un Honor para mi ser el primero. Si J mi viese, pensara que el loco soy yo.
QuieroContigoSentir,
A veces los corazones desencajados son los que mejor encajan, pero nunca lo notan.
Insiide,
ResponderEliminarCuando uno se escapa a si mismo sin una postal a quien escribir, sin un nombre con quien compartir, tal vez ya nada sea suficiente.
Willow McMillan. ,
una vez nadados todos los mares, despues de todos los despues..
MORGANA,
bienvenida Morgana, gracias por tu comentario. Siempre hay algo mas ahi, esperandonos, algunos lo vivien dia a dia en plenitud, otros inconcientemente huyen de él, hasta que alguin dia, se acaba la carretera.
un saludo en la lejania.
Y después del final un nuevo principio, supongo.
ResponderEliminarUn saludo
Si el traje de triunfador continua vacío no auguro nada bueno, interesante tu blog.
ResponderEliminarGracias por tu visita y que tengas felices pascuas, beso.
¿sabes? yo también tengo las suelas gastadas, pero no tengo nada de estilo al caminar.. ajja:)
ResponderEliminarexcelente poesia! creo que habla de cuando uno gasta sus suelas buscando algo o escapando de algo, pero teme o se olvida de darle importancia a las pequeñas cosas que realmente importan. me gustan todos los refranes sutiles que utlilizas. proximamente abro mi blog, espero tus comentarios. abrazo.
ResponderEliminarMe recordaste a Sabina.
ResponderEliminarGenial.
Saludos.
Montxu,
ResponderEliminary cuando se acaba el papel.. o se seca la tinta..
Julia R,
algunos vacios necesitan tal vez algo mas que muchos objetivos superfluos logrados. un calido saludo.
enrojecerse,
me sacaste una sonrisa, la persona del escrito calculo que lleva años caminando experiencias, estilo no le falta, pero si algo mas importante.
Juan C.
ResponderEliminarbuena reflexion, siempre sos bienvenido. Esperamos la apertura de tu blog.
Toro Salvaje,
él es unico en lo suyo. Lo mio es desahogo y compartir. gracias por tu comentario un gusto tenerte por aqui.
Lo pongo porque tengo amigas que no vieron esos mensajes y a traves de los blogs tuviron problemas graves. Si consideras que tenés hábitos alimenticios raros, osea no comunes en la gente te recomiendo que no me copies ni nada por el estilo. Es una lástima peor hay gente que mira blogs para "contraer" la anorexia. Tal vez si alguna de mis amigas hubiera leido algun emnsaje así no la hubiera pasado tan mal ´por un período de su vida.
ResponderEliminarNo me molesto tu comentario, es más me da gusto que me preguntes tus dudas, para eso estoy
Besoo
després del final ja aconseguit es guarda la felicitat fins trobar altra meta, o fins l'eternitat, l'una de dos... (això m'ha agradat especialment)
ResponderEliminardesprés de trionfar, què queda? queda la resta de la vida per viatjar, per coneixer, per estudiar, per trobar noves metes a aconseguir... deprés de aconseguir-ho tot queda tota una vida per viure :)
Un petó molt fort
pd: m'avellia tornar-te a comentar l'entrada, espero que no et molesti
Fastin Girl
ResponderEliminaryo tambien avalo el apoyo a los amigos o personas que lo necesitan. bienvenida a esta ruta de viaje. saludos.
LA Lloba-Noia:
tots els comentaris enriquesen, tots. sembla que et va fer pensar aquest escrit, em posa content això, quan escric cada frase té un significat, gens aquesta ahi per casualitat. jo creo que l'escrit es refereix a quan un gasta la vida perseguint coses frias que a un no ho omplin i quan es vol acordar, se sent un poc sol. gràcies per tornar a llegir el text i comentar-lo!
me n'adono del teu punt de vista, quan ho has aconseguit tot, una casa, un treball, un diner, un futur còmode i de prompte ten adones que a pesar d'haver aconseguit totes les metes has sacrificat tant l'amor com l'amistat per aconseguir-ho i ja no et queda amb qui compartir tot el aconseguit... interesant... m'agrada veure-ho de diferents punts de vista :)
ResponderEliminargracias por el comentario.
ResponderEliminarayuda pensar que uno no está solo en momentos terribles.
creo que cuando la gente no ve nada malo y en cambio yo veo algo horrible es indicador de lo enferma que estoy. espero ponerme mejor algún día.
adióoooss.
exactamente, aunque yo tengo cientos de lunares, asi que no me mortifico tanto :)
ResponderEliminaryo me quedo con:
"que corto es el nunca de un para siempre
cuando nunca es como siempre, no se cansa de rotar"
besos!
o.O Que lindo!
ResponderEliminarMe alegro de que te gustaran las fotos ^^
Que textoo más bonito :)
ResponderEliminar¡Besitos monosos fashionistas!
Podría ser. O podría ser también, que antes de eso la hicieron sufrir de manera que no le quedara nada por dentro, y acabara en ese estado hasta que alguien fue a salvarla. Espero que sigas escribiendo, gracias por comentar en mi blog, un beso!
ResponderEliminarLa Lloba-Noia
ResponderEliminarhas donat en el clau! això és el que vaig voler plantejar. salut als comentaris llargs!
chicavioleta
quizas cuando ya no es para siempre, lo que nunca sucederia ahora sucede. bienvenida!
Replay
gracias, a veces pareciese que enloquezco, pero en las caso, es cosa mia. saludos en la lejania.
fashionfamous
ResponderEliminarEs mi tendencia para la nueva temporada.
Baby Horror
este caminante aun tiene mucho que recorrer, y siempre me llevo un buen puñado de papel y unos cuantos lapices para no olvidar los detalles.